Ik wil wel therapie maar het mag niet zo voelen of heten
Therapie, bij het idee krijg ik al jeuk, ondanks dat ik zelf therapeut ben. Ook de cliënt die mij opzoekt, wil geen therapie. Maar ze wil wel iets. Wat dan!
Het is nooit bij mijzelf opgekomen om in therapie te gaan. Het idee alleen al. Er mankeert niets aan mij. Ik heb in alles mijn best gedaan en dat ik door anderen niet wordt begrepen. Dat relaties in mijn leven niet wilden lukken, dat lag niet aan mij. Dat ik daardoor lange tijd in stress leefde, als een zombie op de bank. Liefde zag als iets naars. Nog steeds kwam de gedachte niet naar boven dat therapie voor mij nodig was. je slaat zelf er doorheen, dat is het motto. Doorgaan, je leven weer oppakken. Therapie is voor watjes en voor mensen die zelf niets kunnen.